Okula yeni başlayan çocukların ebeveynden yahut bakım veren şahıstan ayrılmakta zorlanmasının hayli olağan bir durum olduğunu belirten uzmanlar, çocuğun ebeveynden ayrılma sırasında ağır reaksiyonlar ve şiddetli fizyolojik belirtiler göstermesinin okul fobisi yahut ayrılık anksiyetesi işareti olabileceğine dikkat çekiyor. Ayrılma zorluğu yaşayan çocukların inançlı bağlanma problemlerine sahip olabileceğinin altını çizen Uzman Klinik Psikolog Ayşe Şahin, “Ebeveynler çocuktan gizlice ayrılmamalı. Çocuğa kısa açıklamalar yapmak ve okula gitmesi konusunda kararlı bir tavırda olmak gerekir.” ikazında bulunuyor. Ayrılma tasasının çocuğun akademik performansını etkileyebileceğini lisana getiren Şahin, okula gitmekte direnç gösteren çocukların aile nizamı ile ilgili problemlerin da kelam konusu olabileceğine vurgu yapıyor.

Üsküdar Üniversitesi NPİSTANBUL Hastanesi Uzman Klinik Psikolog Ayşe Şahin, okula yeni başlayan çocuklarda bağlanma sorunu ve okul tasası sıkıntılarına değindi ve ailelere tekliflerde bulundu. 

Yoğun yansılar ve şiddetli fizyolojik belirtiler okul fobisi yahut ayrılık anksiyetesi işareti olabilir

Okula yeni başlayan çocukların ebeveynden yahut bakım veren şahıstan ayrılmakta zorlanmasının epey olağan bir durum olduğunu belirten Uzman Klinik Psikolog Ayşe Şahin, “Çünkü çocuk daha evvel deneyimlemediği bir ortamda bulunacak ve tanışmadığı bireylerle bir ortada olacak. Çocuk için ebeveynden ayrılmak zorlayıcı bir durumken, çocuk bir de bu toplumsal dertleri yaşar. Lakin çocuk ebeveynden ayrılma sırasında ağır ağlama krizleri yaşıyorsa bu duruma mide bulantısı, karın ağrısı, kusma, titreme, terleme üzere daha şiddetli fizyolojik belirtiler de eşlik ediyorsa okul fobisi yahut ayrılık anksiyetesi kelam konusu olabilir.” halinde konuştu.

Bebeğin annesi ile kurduğu bağ çocuğun gelecek yıllardaki bağlarını belirler

Ayrılma zorluğu yaşayan çocukların inançlı bağlanma meselelerine sahip olabileceğine dikkat çeken Şahin, “Güvenli bağlanma hayatın birinci yıllarındaki tecrübelerle alakalıdır. Bebek dünyaya geldiğinde annesi ile kurduğu bağ çocuğun gelecek yıllardaki bağlarını belirler. Bebek acıktığında, ağladığında annenin bu gereksinimi fark etmesi ve onu sakinleştirmesi, bebeğin fizikî ve duygusal gereksinimlerini karşılaması anne ile bebek ortasında bir bağ oluşturur. Bu sayede çocukta, gereksinimlerinin karşılandığı, dünyada yalnız olmadığı, hem insanların hem de dünyanın sağlam olduğuyla ilgili inançların temeli atılır. Bu inanç sistemi çocuğun ilerleyen yıllarda kuracağı alakaları şekillendirdiği için epeyce değerlidir.” dedi.

Çocuğun okula gitmesi konusunda kararlı olmak gerekir 

“Güvenli bağlanma sorunu olan çocuk okulu sevmiyor değildir.” diyen Şahin, “Bu korkunun temelinde ebeveynin başına berbat bir şey gelmesi ve böylelikle duygusal açıdan değerli olan bu bireyden ayrılma telaşı vardır. Yeni sağlıklı ilgi tecrübeleri ile inançlı bağlanma sağlanabilmektedir. Ebeveynler çocuktan gizlice ayrılmamalı, bu çocuğun telaşlarını daha fazla arttır. Çocuğa kısa açıklamalar yapmak ve okula gitmesi konusunda kararlı bir tavırda olmak gerekir.” açıklamasını yaptı.

Okula yönelik olumsuz kanılar çocuğun yanında lisana getirilmemeli 

Ebeveynlerin, çocukların okula ahenk sağlamalarını nasıl destekleyebileceği konusuna değinen Şahin kelamlarını şöyle sürdürdü: “Çocuğa okula gitme gerekliliği açıkça anlatılmalı ve kararlı olunmalı. Tüm aile bireyleri bu hususta birebir usulde davranmalı. Sözel kararlılık ebeveynin davranışına da yansımalı. Tereddütlü bir bakışınız bile telaşları arttırabilir. Şayet yetişkinlerin okula yönelik olumsuz niyetleri var ise bunlar çocuğun yanında lisana getirilmemeli. Çocuğun genel hayatında özerkliği sağlayan tavırda olmak gerekir, çocuğu çok kısıtlamak ve çok gözetici tavırda olmak sorunu arttıracaktır. Çocuğa sorumluluklar verilmeli ve ebeveynden bağımsız olabildiği çocuğa gösterilmeli. Okula gitmesine yönelik olumsuz tenkit, tehdit, rüşvet üzere sistemler katiyen tercih edilmemeli.”

Ayrılma korkusu, çocuğun akademik performansını etkileyebilir

Ayrılma derdinin çocuğun akademik performansını etkileyebileceğine dikkat çeken Uzman Klinik Psikolog Ayşe Şahin, “Ayrılma korkusu sebebiyle yapılan devamsızlık, okuldan hastalık üzere mazeretlerle erken alınma isteği, gereksiz tabip raporları ile ailenin sorunun sürmesine katkıda bulunması üzere sebepler akademik performansta düşüşe neden olur. Yapılması gereken okul ile iş birliği kurarak çocuğun bir an evvel okula dönmesini sağlamaktır.” dedi. 

Çocukların okula devam etmelerini teşvik edebilmek için ailelerin çocukla sağlıklı bir irtibat kurması gerektiğini belirten Şahin, “Bu durumun süreksiz olduğu ve aile dayanağı ile üstesinden birlikte gelineceği söylenerek çocuğa umut aşılanmalı. Okul arkadaşları ile yakınlaşması için dışarıda vakit geçirmesine fırsat sağlanmalı. Çocuğu destekleyerek cesaretlendirecek öğretmenleri ile olumlu bağlantılar geliştirmesi sağlanmalı. Sabah rutini oluşturarak çocukla birlikte kahvaltı yapmak, okula hazırlanmak süreci kolaylaştırabilir. Fakat sonuç alınamayan durumlarda uzman takviyesine başvurmak gerekir.” halinde konuştu.

Yetişkinlerin de gerilimle başa çıkmayı öğrenmesi gerekir 

Okula gitmekte direnç gösteren çocukların aile tertibi ile ilgili sıkıntıların da kelam konusu olabileceğine vurgu yapan Şahin kelamlarını şöyle tamamladı: “Aile bireylerinin geç saatlerde yatıp uyanması, uyku öncesinde yahut çocuk uyandığında gerilimli bir konut ortamının olması, ebeveynlerin çoğunlukla öfkeli, mutsuz, yorgun yüz tabirleri ile olması çocuğa yansıyabiliyor. Bu sebeple aile dinamiğinin düzenlenmesi, yetişkinlerin gerilimle başa çıkma formüllerini öğrenmesi gerekir. Bu üzere durumlarda uzman takviyesi almak gerekir. Terapide yetişkinin dertli kanıları ele alınmalı ve alternatif tahlil sistemleri geliştirmesi sağlanmalı.”

 

Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı